Marc Michaël De Smet

In het geschiedenisboek van de muziek dat er nooit zal komen zou ik kunnen vermeld worden als de oprichter en dirigent van het professionele kamerkoor AQUARIUS, een ensemble dat zich tot doel stelde de hedendaagse koormuziek te promoten. Professioneel slaat op kwaliteit, niet dat de leden konden leven van die job ( dat kunnen alleen leden van een radio- of operakoor). Het betrof een bende idealisten die het 25 jaar uitzong en een twaalftal Cdʼs en Dvdʼs naliet.

Kontakion uit Kanon Pokajanen, Arvo Pärt



Dirigeren leerde ik in Nederland van Lucas Vis. In mijn eerste opleiding werd ik cellist. Het orkest lag me niet, lesgeven was een noodzaak en het cello-repertoire is o zo beperkt. Met eigen composities en de 6 suites van Bach hield ik het nog lang vol. Als je uit een gevoelsarm gezin komt kan literatuur je vlucht en redding zijn. Boeken kwamen eerst, vóór de muziek. Groot geworden rond mei ʻ68 trok een geëffend pad mij geenszins aan.

I am glad - Henri Purcell, uit het Lam Gods Bezongen, Aquarius Kamerkoor


Wel het theater, waar literatuur en podium samenkomen. Bertolt Brecht tekende mij voor het leven. Uiteraard was ik links. Ben ik dat nog? Het kapitalisme viert hoogtij en ʻAlle Menschenʼ zijn nog geen ʻBrüderʼ. Ik richtte het 120 koppig Brecht-Eisler koor op. Eén mei had betekenis. Van jongsaf aan hield ik evenveel van Bob Dylan als van Franz Schubert. Ik hield hartstochtelijk van muziek, niet van de muziekwereld. Het heeft tot mijn pensioen geduurd voor het tot mij doordrong dat ik kan componeren. Stravinsky en Bartok van je afschudden duurt jaren. Poëzie op muziek zetten is mijn late roeping. Niet in het Engels zingen maar in mijn eigen taal. Ik heb het zelf geprobeerd- het zingen, bedoel ik- maar Mady Bonert en Teike Vos kunnen het zoveel beter.

Teike Vos

Mady Bonert

Biografie - NL https://www.marcmichaeldesmet.be/ Super User